هیچهایک یه مدل از سفر کردنه که به خاطر ناشناخته بودن توی ایران بهتره که بیشتر راجع بهش بدونیم. توی این مقاله سعی می‌کنیم مهمترین نکاتی که باید برای هیچهایک کردن در ایران مدنظر داشت رو با هم مرور کنیم.
اینجا میخوایم برخی از موارد ضروری برای هیچهایک کردن رو مرور کنیم. اینها 8 نکته‌ای هستن که باید قبل از هیچهایک کردن بهش فکر کرده باشین و آمادگی لازم رو در موردشون داشته باشین.
قبل از هرچیز اگه میخواین بیشتر در مورد هیچهایک بدونین و باهاش آشنا بشین، مقاله‌ی هیچهایک چیست؛ تفاوت «رسیدن به مقصد» و «اکتشاف» رو بخونین.
یکی از مهمترین نکاتی که باید قبل از هیچهایک کردن بهش فکر کنین، آماده کردن یه نقشه از مسیرهاییه که میخواین برین. نقشه میتونه همین اپلیکیشن گوگل مپ باشه ولی باید حواستون باشه که ممکنه یه جاهایی وسط جاده اینترنتتون قطع بشه یا به خاطر صرفه‌جویی توی شارژ موبایل، نخواین دیتا رو همیشه روشن بذارین. بنابراین بهترین کار دانلود آفلاین نقشه هست که توی خود گوگل مپ هم میتونین این کار رو انجام بدین. با یه سرچ ساده روش دانلود کردن نقشه گوگل مپ رو پیدا میکنین تا بتونین به صورت آفلاین ازش استفاده کنین.
نزدیک‌ترین مسیر همیشه بهترین مسیر نیست. اگر یه جاده خلوت ولی نزدیک پیدا کنین، ممکنه که مجبور شین ساعت‌ها برای رسیدن کسی که قراره شما رو جابجا کنه صبر کنین. بنابراین برای کسی که میخواد هیچهایک کنه بهترین مسیر جاییه که ماشین‌های زیادی در حال عبور از اون هستند. البته که این کار امنیت سفر شما رو هم بالا میبره. پس بهتره که از ایستادن توی مسیرهای خلوت و عجیب خودداری کنین.
تقریبا کلیدی‌ترین نکته برای هیچهایک کردن ایستادن در مکان مناسبه. اگر جای درستی رو برای شروع هیچهایک کردن انتخاب نکنین، احتمالا باید مدت زمان بیشتری رو منتظر بمونین و از شیرینی سفری که در پیش دارین کم میکنه. بهترین محل برای ایستادن جاییه که سیگنال درست رو به راننده‌ی درست برسونه. عوارضی‌ها، پلیس‌راه‌ها، پمپ بنزین‌های بین شهری، فروشگاه‌ها و مجتمع‌های رفاهی بهترین محل برای ایستادن هستن.
البته باید حواستون به این باشه که اگه عوارضی یا پلیس‌راه رو انتخاب میکنین، بهتره که یه مقدار با محل فاصله بگیرین. چون خیلی از اتوبوس‌ها و تاکسی‌ها دقیقا توی عوارضی دنبال مسافر بین راهی می‌گردن تا صندلی‌های خالی خودشون رو پر کنن. این باعث میشه که هی جلوتون ترمز کنن و ازتون بپرسن کجا میرین. بنابراین بهتره که یه مقدار دورتر از عوارضی واستین تا دچار این دردسر نشین. علاوه بر این اگه نزدیک عوارضی واستین ممکنه اون راننده‌هایی که قراره باهاشون هیچهایک کنین شما رو نبینن و فکر کنن شما مسافر معمولی هستین و نه هیچهایکر! در مورد پلیس‌راه هم به خاطر اینکه معمولا پلیس‌ها در مورد هیچهایک کردن اطلاع زیادی ندارن، ممکنه بهتون شک کنن و سوال پیچتون کنن. پس اینجا هم بهتره با یه مقدار فاصله از پلیس‌راه واستین که توجه کسی رو به خودتون جلب نکنین.
خوبی تهران اینه که اطرافش همه جا مترو و بی‌آرتی کشیده شده که میتونی تا ته شهر بری. مترو شهر آفتاب شما رو تا دم عوارضی میبره. با بی‌آرتی میتونین تا سه‌راه تهرانپارس برین. مترو بیمه یا کرج و گلشهر هم محل مناسبی برای شروع هیچهایکه. از طریق این مسیرها میتونی تا حد زیادی از تهران خارج شی و بعد کنار جاده برای هیچهایک کردن واستی. شهرهای کوچک‌تر چون مترو ندارن و خیلی هم در مورد اتوبوس‌هاشون و مسیرها اطلاعی نداریم، بهترین کار استفاده از تاکسی خطیه. تاکسی‌های خطی خیلی راحت تو رو به آخرین خروجی شهر می‌رسونن و اونجا میتونی هیچهایک کنی. کلا توی شهرستانها این موضوع خیلی باب هست که مردم بلیط ندارن و میرن دم جاده و عوارضی وا میستن تا سوار اتوبوس و تاکسی شن برن شهرهای اطراف. واسه همین همه خیلی بلدن و کار سختی برای رسیدن به محل مناسب ندارین.
آخرین چیزی که مهمه توی محل ایستادن حواستون بهش باشه، امنیت خودتون و خودروهاست. جایی که جاده حاشیه‌ی کمی داره اصلا محل مناسبی نیست. یا جایی که سرعت ماشین‌ها زیاده علاوه بر خطرناک بودن برای خودتون، کمتر کسی زحمت ترمز زدن و سوار کردن آدم غریبه رو به خودش میده. پس حتما یه گوشه‌ی خوب برای هیچهایک کردن پیدا کنین که علاوه بر امن بودن، توی دید راننده‌هایی که رد میشن هم باشین.
یکی از نکات مهم در هیچهایک، امنیت در همسفری با آدم‌های غریبه‌ست. برای اطلاعات بیشتر در مورد امنیت، مقاله 7 نکته برای امنیت در هیچهایک توی جاده‌های ایران رو بخونین.
هیچ راننده‌ای از سوار کردن یه آدم غمگین و عصبانی خوشحال نمیشه! آره خب! ممکنه مدت زیادی توی گرما و سرما کنار جاده منتظر مونده باشین ولی این دلیلی نمیشه که راننده‌هایی که تازه دارن از اون محل رد میشن بیشتر بهتون توجه کنن. توی هیچهایک کردن نباید یادتون بره که تجربه‌های قشنگ از راه‌های آسون به دست نمیان! حتی اگه تعدادتون زیاد باشه دست زدن و آواز خوندن هم میتونه یکی از راه‌های جلب نظر راننده‌ها باشه و احتمال سوار کردنتون رو بیشتر میکنه.
اگر هوا بارونیه، جایی واستین که خیس نشین. هیچکس دلش نمیخواد ماشینش رو با چندتا غریبه‌ی خیس (و در مواردی پر از گِل) پر کنه!
البته که به عقیده‌ی خیلی از هیچهایکرهای کاربلد، لباس تاثیر اصلی روی اعتماد راننده‌ها نداره، ولی نمیشه از تاثیرهای فرعی اون چشم‌پوشی کرد. لباس‌های روشن و اسپرت معمولا علامت بهتری به راننده‌ها میده و علاوه بر این باعث میشه از سایر مسافرها هم راحت‌تر تمیز داده بشین. جوری باید لباس بپوشین که دست‌هاتون آزاد باشه و به نظر راننده‌ها چیزی برای مخفی کردن نداشته باشین.
هرگز از عینک آفتابی استفاده نکنین! سخته که بشه به کسی که معلوم نیست داره کجا رو نگاه میکنه اعتماد کرد. بهتره که حتی توی آفتاب هم بود باز عینک آفتابی‌تون رو بردارین تا راننده‌ها بتونن راحت چشم شما رو ببینن و باهاشون ارتباط چشمی برقرار کنین. استفاده از کلاه آفتابی توی این شرایط کار بهتریه. البته این ارتباط چشمی رو باید حواستون بهش باشه چون ممکنه توی بعضی از شهرها فرهنگ آدما یکم متفاوت باشه و لبخند زدن و چشم توی چشم شدن اون معنی‌ای که شما مدنظرتون هست رو نده!
باید این رو به خاطر داشت که زمان توی هیچهایک کردن به هیچ وجه دقیق نیست. ممکنه کمتر از 5 دقیقه یه ماشین گیرتون بیاد و ممکنه ساعت‌ها مجبور شین یه جا صبر کنین تا یه راننده براتون در رو باز کنه. بنابراین اگه قرار ملاقات دارین یا باید طبق زمان مشخصی به محل مورد نظرتون برسین بهتره که از راه دیگه‌ای جز هیچهایک کردن استفاده کنین. علاوه بر این همونطور که گفتیم، اعتماد کردن به راننده خیلی توی امنیت هیچهایک مهمه. حالا اگه برای رسیدن به مقصد عجله داشته باشین مجبور میشین روی حرف دلتون پا بذارین و ممکنه خدای نکرده به خاطرش به مشکل بخورین.
راننده‌ها از کجا بفهمن باید شما رو سوار کنن؟ حتما میدونین که یکی از اصلی‌ترین علامت‌ها برای کسایی که هیچهایک می‌کنن، بالا آوردن شست هست! اینطوری که کنار جاده وامیستین و شست دستتون را بالا میارین و راننده‌ها میفهمن شما هیچهایکر هستین (شبیه لوگوی هم‌هایک!). خب بهتره بگیم که این کار توی خارج بیشتر جواب میده و متاسفانه توی ایران خیلی نشونه‌ی خوبی نیست و ممکنه سوء تعبیر بشه! این مشکل ما رو بیشتر میکنه. اگر دست تکون بدین ممکنه که تاکسی‌ها هم براتون نگه دارن و اونوقت توضیح دادن براشون یکم سخت میشه. یه راه خوب برای علامت دادن به راننده‌ها استفاده از مقوایی هست که مقصدتون رو روش نوشته باشین. این کار باعث میشه اون‌هایی که مسیرشون با شما یکی نیست الکی جلوتون وانستن و وقت خودتون و دیگران رو نگیرین. این کار به خصوص برای مسیرهای طولانی خیلی جواب میده. مثلا شما میخواین از بندرعباس مستقیم بیاین تهران و اگه بدون هیچ نشونه‌ای کنار جاده واستین سخت باشه که با تمام ماشین‌ها در مورد مقصدشون صحبت کنین. اینجا نوشتن روی مقوا خیلی جواب میده.
معمولا راننده‌هایی که شما رو سوار ماشین‌شون می‌کنن، افرادی هستن که دوست دارن سرگرم بشن. توی جاده حوصلشون سر میره و دنبال همسفر هستن. پس وقتی سوار شدین بهتره از داستان‌های سفرهای خودتون تعریف کنین و قصه‌های جذاب براشون بگین. از شهری که راننده توش بزرگ شده بپرسین و سعی کنین اطلاعاتی که در مورد اون شهر دارین رو باهاش در میون بذارین و سر صحبت رو باز کنین. اگه راننده داشت حرف میزد اجازه بدین یکم پر چونگی کنه! ممکنه راننده شروع کنه به بحث سیاسی و دینی ولی حواستون باشه که این بحث‌ها ممکنه عاقبت خوبی نداشته باشه و باعث ناراحتی شما یا راننده بشه. اینطور مواقع سعی کنین با گفتن «من اطلاعی توی این زمینه ندارم» از زیر بحث در برین یا بحث رو به سمت آب و هوا یا مسائل دیگه هدایت کنین.
اگر امکاناتش وجود داشت برای راننده چایی بریزین. یا چندتا میوه همراهتون داشته باشین و بعد از سوار شدن برای راننده میوه پوست بگیرین و بهش بدین. خوراکی‌های ریزه میزه مثل تخمه و آجیل هم خیلی توی سرگرم کردن راننده جواب میده و معمولا خوشحالش میکنه.
اگر تا به حال تجربه هیچهایک نداشتین، مقاله‌ی اولین هیچهایک؛ چگونه اولین هیچهایک رو تجربه کنم رو بخونین.
منابع:
مصاحبه با خانم شیما عاکف، هیچهایکر
سایت هیچ‌ویکی: راهنمای جامع هیچهایک